Verhardingen

Verhardingen zijn wegen, paden en terrassen voorzien van een elementenverharding zoals klinkers, tegels of natuursteen. Halfverhardingen zijn verhardingen van wegen, paden en terrassen voorzien van een toplaag van grind, split, granulaat of aangewalst zand, leem en andere gebonden materialen. Onverharde paden zijn aangelegd zonder een verharde fundatie en toplaag.

Bij het beheer van wegen, paden en terrassen in groen erfgoed komen verschillende problemen voor die een bedreiging vormen voor de instandhouding:

• Toename verkeers- en gebruiksintensiteit. Door verandering van functies van landgoederen en buitenplaatsen zoals openbaar gebruik, kantoor, recreatie en de verandering in mobiliteit zoals toenemend autoverkeer, is het gebruik van wegen en paden van de aanleg vaak sterk toegenomen. 

• Te zwaar en/of te breed verkeer veroorzaakt schade aan de verharding en de bermen. 

• Door de veranderingen in mobiliteit en gebruik ontstaan er parkeerproblemen. ‘Wild’ parkeren leidt vaak tot beschadigingen aan padranden, verdichting van bermen en beschadigingen aan stammen en wortels van laanbomen. Vernieuwingen zoals aanleg van parkeerplaatsen zijn eigenlijk noodzakelijk, maar lang niet altijd (eenvoudig) in te passen zonder aantasting van de oorspronkelijke aanleg.

• Door de toegenomen slijtage door het intensieve gebruik is er sneller sprake van wateroverlast op de verharding; slechte afvoer, kuilen, plassen, etc. 

• Onderhoud en reparatie van wegen en paden kost veel tijd en geld. Aanpassingen/verbeteringen om het onderhoud te beperken, zijn vaak gewenst, maar kunnen de oorspronkelijke vormgeving aantasten.

• Schade aan verharding door evenementen kan worden voorkomen door het nemen van beschermende maatregelen zoals rijplaten, rasters en beperkingen. Advies hierover is te lezen op de kennisbank van de RCE.