Asbest in monumenten
Asbest wordt al sinds de oudheid gebruikt. Vanaf 1945 werd asbest steeds meer toegepast. De piek van het gebruik is in de jaren 1955 t/m 1980 waarna het afnam tot het halverwege 1993 werd verboden.
Asbest kan overal in zitten
Asbest komt op heel veel - en vaak onverwachte - plekken voor. Juist bij monumenten zijn veel originele details bewaard gebleven en dus relatief veel asbesthoudende materialen. Denk aan:
- Bouwmaterialen; dakbeschot, dakgoten, golfplaten, brandscheidingen (wanden, deuren, plafonds), vloerzeil,
- Installaties; isolatiemateriaal, pakkingen, hitteschilden, koordafdichtingen, muurdoorvoeringen, schoorsteenpijpen, ventilatiekanalen, rioleringen
- Interieur; vensterbanken, aanrechtbladen, wandbekleding van tegelboard,
- Constructies; verloren bekistingen, dilataties ondertapijt,
Hoe herken ik asbest in mijn monument?
Asbest met het blote oog herkennen kan niet. We kunnen wel asbestverdachte materialen herkennen; materialen waarvan we met een grote mate van waarschijnlijkheid vermoeden dat er asbest in zit. Visueel kan men alleen bij cementmaterialen vaststellen of ze asbestverdacht zijn.
Asbestcementproducten als golfplaten, leidingen, gevelbeplating e.d. hebben aan de achter/binnen- zijde een zgn. “honingraat- profiel”, hetgeen te maken heeft met het productieproces van asbestcement.
Verder speelt het jaar waarin materialen zijn toegepast/aangebracht een grote rol. Daarom is in de regelgeving vastgelegd dat een asbestinventarisatiebedrijf “ deskresearch” moet doen, om aan de hand van historisch onderzoek vast te stellen welke toepassing asbestverdacht zou kunnen zijn. Daarnaast dient men van elk asbestverdacht materiaal een monster te laten analyseren door een geaccrediteerd laboratorium. Pas dan kan men met zekerheid stellen dat een toepassing asbest bevat.